Page 85 - патека 1

Како што се зголемувале групите, се зголемува и
бројот на војните. Ваквиот општествен однос довел до
создавање на државите. Со континуирано војување се
создале империите (Римска, Византиска...). Се појавило
прекројување на државите кои изгубиле во војните, малите
држави обично биле приклучувани кон државата победник
или биле делени на парчиња помеѓу земјите победници.
Воениот плен стекнат по пат на војна, односно
материјалните добра, природните ресурси, новите пазари
за продажба, инсталацијата на сателитски влади,
продажбата на оружје, се дополнителен мотив за
стимулација на идни воени конфликти.
Парадоксално во историјата на војните е тоа што,
како се развивал разумот кај човекот, така бројот на
војните се зголемувал, а не обратно-пропорционално, како
што логично и би требало.
Разумот воопшто не допринел за изумирање на
војната.
Имајќи ја особината на непресушна алчност,
човекот со помош на разумот уште и ги усовршил начините
на војување. Сето тоа зачинето со дополнителна доза на
пропаганда, религиозен фанатизам, национализам, и
државен патриотизам, создаде услови за сé поголема
омраза помеѓу народите и луѓето.
Денес е време на кулминација. Војните и разумот
дојдоа до врвот, сега е време да одат во надолна линија.
Од ова можеме да заклучиме дека разумот на
човекот сé уште не е доволно развиен. Во суштина
индивидуалниот разум не е доволен да ги реши овие
општествени проблеми.

84