Page 63 - патека 1

СПОКОЈСТВОТО НА ЧОВЕКОТ

Спокојството никогаш не било вечно. Спокојството
низ историјата се менувало од различни причини.
Мали општествени групи кои биле спокојни биле
победувани и со самиот пораз го губеле спокојството.
Спокојството секогаш било брането со сила.
Неуспехот кога нема да се одбрани спокојството, бил со
катастрофални последици.
Големите империи во времето на својот зенит имале
спокојство. Со пад на империите паѓало и спокојството во
нив и се раѓал повторен немир.
Најчесто војните помеѓу две држави биле
предизвикани со цел, едната од нив да навлезе во
поголема спокојност. Со самото тоа и индивидуалната
спокојност растела.
Индивидуите влегувале свесно во ризик, доколку
победеле - влегувале во поголема спокојност, но ако
губеле тоа го плаќале со висока цена, па дури и со својот
живот.
Од ова може да се заклучи дека спокојството е
секогаш во постојана борба со стравот од губење на
спокојството.
Во поново време, кога разумот е на повисоко ниво,
желбата за спокојство останува иста, но сé потешко е да се
достигне.

62